Cukrzyca wieku starczego

0
1601
Cukrzyca wieku starczego

Cukrzyca to przewlekłe schorzenie dotyczące naszego metabolizmu. U chorego na cukrzycę występuje niedomiar insuliny bądź też działa ona nieprawidłowo, co powoduje podwyższenie się poziomu cukru we krwi. Cukrzyca wieku starczego może objawiać inaczej niż u osób młodszych, co często może opóźniać właściwe rozpoznanie tej choroby.

Leczenie chorych na cukrzycę seniorów wygląda podobnie jak leczenie osób młodszych, opiekun osoby starszej musi jednak zwracać baczniejszą uwagę na uboczne skutki działania leków.

Wskaźnik zachorowań na cukrzycę wieku starczego wynosi w Europie 2-5%, przy czym najczęściej choroba ta występuje u osób powyżej 65. roku życia – ponad 40%. Najwięcej zachorowań na cukrzycę typu 2 (insulinoniezależną) występuje ok. 60 roku życia. Ze względu na swoją bezobjawowość cukrzyca wieku starczego wykrywana zostaje najczęściej przypadkiem: podczas rutynowych badań krwi, wizyty u okulisty czy ginekologa.

Typy cukrzycy

Wyróżnia się dwa podstawowe typy cukrzycy:

Cukrzyca insulinozależna – chorują na nią najczęściej dzieci i osoby młode. Służące do wytwarzania insuliny komórki trzustki są uszkodzone i przestają spełniać swoje zadanie, co powoduje konieczność regularnego dostarczania insuliny do organizmu za pomocą wstrzyknięć lub za pomocą pompy insulinowej.

Konieczność wykonania zastrzyku pojawia się szczególnie po posiłku, gdy wskutek braku insuliny następuje wzrost poziomu glukozy we krwi. Opiekun osoby starszej musi przy tym zwracać uwagę na stężenie cukru we krwi podopiecznego, które bada się za pomocą gleukometru.

Cukrzyca insulinoniezależna – najczęściej spotykany typ cukrzycy. Chorują na nią głównie osoby starsze. Przyczyną podwyższonego poziomu cukru we krwi nie jest brak insuliny, lecz jej nieprawidłowe działanie. Jest to choroba przewlekła, która rozwija się niepostrzeżenie przez wiele lat i przez to długo może pozostać niezdiagnozowana. Na zachorowanie na cukrzycę insulinoniezależną szczególnie narażone są osoby otyłe, prowadzące siedzący tryb życia, mało aktywne fizycznie, z podwyższonym poziomem cholesterolu i nadciśnieniem tętniczym.

Cukrzyca u seniora

Leczenie cukrzycy polega na przyjmowaniu odpowiednich leków doustnie oraz insuliny, jednak cukrzyca wieku starczego wymaga wzięcia pod uwagę pozostałych dolegliwości podeszłego wieku oraz związanych z tym leków, które przyjmuje pacjent; niektóre schorzenia i przyjmowane na nie leki mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania niektórych leków na cukrzycę.

Starsi pacjenci dostają zwykle leki pobudzające wydzielanie insuliny – pochodne sulfonylomocznika (z uwzględnieniem ryzyka hipoglikemii, stąd nie stosuje się leków o bardzo silnym działaniu).

Cukrzyca to jedna z chorób, które wymagają bezwzględnego przestrzegania ustalonej diety. Im bardziej jest ona różnorodna, tym lepiej. Składać się na nią powinny produkty bogate w błonnik (zboża, nasiona roślin strączkowych, kasza, ryz, makarony), warzywa, owoce, chude mięso i ryby.

Należy przy tym pamiętać, by jeść tylko tyle, ile trzeba, by się nie przejadać i nie przytyć, gdyż większa masa ciała wymaga większej dawki leków, co nigdy (zwłaszcza w przypadku seniorów) nie jest obojętne dla zdrowia. Należy także unikać niektórych produktów, głównie zawierających dużo tłuszczu zwierzęcego i soli, a także słodyczy i alkoholu.

Niestosowane się do ustalonych przez lekarza zaleceń może wywołać zaburzenie poziomu cukru i doprowadzić do hiperglikemii (wysoki poziom cukru we krwi) lub hipoglikemii (niski poziom cukru we krwi), zwanej inaczej atakiem cukrzycowym.

Jak rozpoznać atak cukrzycowy i jak go uniknąć

Atak cukrzycowy zbliża się stopniowo – jego objawy narastają wraz ze zmniejszającym się poziomem cukru we krwi. Jego objawy to m.in.:

  • silne uczucie głodu (tzw. wilczy głód)
  • nadmierna potliwość
  • znużenie, senność, nagłe zmęczenie, osłabienie
  • ból głowy i zawroty głowy
  • przyspieszona akcja serca, nadciśnienie
  • zmiany nastroju, drażliwość
  • problemy z koncentracją
  • gwałtowne ruchy, drżączka.

Atak cukrzycowy może wynikać z dobrania zbyt dużej dawki insuliny, nieostrożne zażycie leków przeciwcukrzycowych lub zła dieta. Aby wręcz uniknąć ataku cukrzycowego, należy bezwzględnie stosować się do przepisanych przez lekarza dawek leków oraz insuliny oraz zwracać uwagę na posiłki: przestrzegać dobranej diety i regularności spożywania posiłków (pokarmy musza się dobrze skojarzyć z przyjmowanymi lekami), a także nie pomijać żadnego z nich.

Oceń wpis
[Ocen: 0 Średnia: 0]

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.